Viagra (Sildenafil) zonder recept

Pfizer is een nieuwe variant van Viagra aan het ontwikkelen en hoopt hiermee een receptvrije versie van het medicijn beschikbaar te maken. Viagra zonder recept, moet in 2011 in de U.K. op de markt komen. Reclamebureau Campaign zegt dat Pfizer al op zoek is naar een Reclamebureau voor de nieuwe, nog ongenaamde variant van Viagra.

Het product bevat een ingrediënt dat ook in Viagra zit. De werkende stof is wel zo aangepast dat het geschikt is voor iedereen.

Pfizer weigerde de plannen toe te geven. Pfizer heeft al langer plannen om een drogisterij product te maken. Dit is deel van Pfizer’s plan om Viagra van doktersreceptplichtig naar legitieme party fun drug te veranderen.

Wat zijn de risico's?

Dit brengt altijd risico’s met zich mee, omdat Viagra dodelijk is in combinatie met nitraten. Bloeddruk problemen bij de man gaan vaak gecombineerd met een erectiestoornis. Dus dit is zeker een probleem om voor te waken.

Pfizer wil van Viagra een drogisterij product maken. Het Europese Medicijnen Agentschap heeft deze aanvraag van Pfizer geweigerd. Dit omdat men bang is dat mannen Viagra zullen gebruiken zonder na te denken over de gezondheids gevolgen dat het medicijn met zich kan brengen zoals bloeddruk, diabetes of cholesterol problemen.

Wat is veiliger?

Toen deed Pfizer een tegen uitspraak gericht op het feit dat miljoenen mannen Viagra op de zwarte markt kunnen verkrijgen. Pfizer vindt dat het veiliger is als er nog iemand is die een aantal vragen kan stellen en beantwoorden voordat iemand het medicijn neemt.

Pfizer’s manier van adverteren in het verleden had wat weg van een gespleten persoonlijkheid. Op het moment, gaan de advertenties in de V.S. over een gevoelig paar op middelbare leeftijd, waar de man “het Viagra praatje” heeft met de dokter. Terwijl een aantal jaar terug Viagra nog adverteerde met een garage band die “Viva Viagra” zongen.

In andere landen dan de V.S. is Viagra wat vrijer en wordt het minder als een medische behandeling gezien. In Canada heeft Pfizer een komische advertentie over Viagra. In deze advertentie is Viagra een kuur tegen “Antiekeren”. In Zuid-Afrika was een serie campagnes waarin oudere mannen met grijze haren als melkman of zwembadjongen acteerden. In Israel, verkoopt Pfizer nu Viagra via internet (op recept).

Ondanks Pfizer’s patent op Viagra dat in 2012 verloopt, blijft Pfizer geloven dat er nog leven in deze oude hond zit

Fibrowattes: leven met fibromyalgie

Fibrowattes? Leven met Fibromyalgie

Helaas heb ik last van Fibromyalgie. Als ik het aan anderen vertel, wat ik niet heel vaak doe, dan reageren ze vaak met : Fibrowattes? Daarom noem ik het maar een reumatische aandoening, hoewel het de vraag is of Fibromyalgie wel onder de categorie reuma valt. Want het blijft een raadsel wat Fibromyalgie nu precies is. Weke-delenreuma is een ander woord voor Fibromyalgie. De kenmerken zijn pijn in het bindweefsel, de spieren, spierstijfheid, slaapstoornissen, concentratie- en geheugenstoornissen, vermoeidheid, darmklachten, depressieve klachten, hoofdpijn, tintelingen in armen of benen enz. Nu heb ik gelukkig niet van alle klachten last, met name de pijn- spierstijfheid, vermoeidheid en geheugenstoornissen spelen mij parten.

Het lastige van Fibromyalgie is dat het per moment en per dag wisselt. De ene keer kan ik zonder moeite een uur sporten zonder dat ik daarna last heb van pijn. De andere keer kan ik de volgende dag zo’n pijn hebben dat het voelt alsof er een ontsteking of een kneuzing in mijn lichaam zit. Dat houdt een paar dagen aan en dan zakt het weer. Voordeel is wel dat het lijkt alsof mijn lichaam went aan de dingen die het tijdens het sporten vaker heeft gedaan. Eerst leverde een Zumbales mij veel pijn op, na vele lessen gevolgd te hebben heb ik nu geen napijn meer. Maar doe ik dan voor de verandering een les Bodypump dan reageert mijn lijf weer met pijn. De Fibromyalgie zit met name in mijn benen. Kon ik voordat ik de aandoening kreeg nog met gemak 10 kilometer lopen, ook nog wel 15, loop ik nu zes kilometer, waarbij de laatste kilometer meer strompelen is dan lopen.

Verder vind ik het erg lastig dat de Fibromyalgie gepaard gaat met vermoeidheid. Wil ik eens een paar dagen achter elkaar 100% uit het leven halen, dan lig ik op de derde dag gevloerd in bed. Heb ik een drukke dag met veel mensen om me heen, dan moet ik me bij thuiskomst eerst een half uur afzonderen omdat mijn lijf het niet meer trekt. Ik vind dat niet alleen voor mezelf lastig maar ook voor mijn gezinsleden. Soms ga ik voor mijn gezinsleden mijn grens over, door bijvoorbeeld wel een dagje te gaan shoppen in Amsterdam, omdat ik hun mijn beperking niet gun. En het is ook wel goed om af en toe mijn grens over te gaan, anders kom ik nergens.

Ik weet dat het klinkt alsof ik een oud mens ben maar toch valt het voor de rest wel mee! Met Fibromyalgie valt heel goed te leven mits ik binnen de grenzen leef. En ik geniet niet minder dan mensen zonder Fibromyalgie.

In mijn massagepraktijk

In mijn massagepraktijk heb ik regelmatig klanten met Fibromyalgie. Ze vinden het prettig dat ik begrijp waar zij het over hebben. En dat ik hun klachten accepteer en niet af doe als een aandoening die “tussen de oren zit”. Daarnaast helpt het om alle spieren goed los te masseren; de pijn neemt daardoor af. En ik vind het zelf altijd erg belangrijk dat als je lichaam pijn doet, je genoeg ontspanning neemt om je lekkerder in je vel te voelen. Veel klanten met Fibromyalgie voelen zich niet helemaal begrepen door anderen. Want aan de buitenkant is er weinig te zien van de Fibro. Wat ik zie in mijn praktijk is dat veel mensen met Fibro sneller last hebben van peesontstekingen en last hebben van ontstekingen en vocht in hun gewrichten. Ook komt het heel regelmatig voor dat de diagnose Fibromyalgie is gesteld en er toch een andere ziekte of aandoening aan ten grondslag ligt. In het ernstigste geval had ik een keer een mevrouw in mijn praktijk met de diagnose Fibromyalgie, die later MS bleek te hebben.

Gastblog van Ronald Nico van Stressplein.eu

Ronald Nico, eigenaar van de website http://stressplein.eu/ vroeg aan mij of hij een gastblog mocht plaatsen op mijn website. Ik voelde mij zeer vereerd door zijn vraag omdat hij een prachtige website heeft. Zijn website doe mee met de prijsvraag “website van het jaar” http://websitevanhetjaar.nl/category/health/

Gastblog van Ronald Nico

Als je geen controle hebt over je gehoor; geen paniek

Soms heb je een moment dat je beseft dat je de controle over je eigen gevoel en gedrag kwijt gaat raken. Zo’n moment waarop je eigen lichaam de baas over je dreigt te gaan spelen en dat je daarbij enkel als toeschouwer betrokken wordt. Vaak zijn het dan fysieke factoren die langzaam, soms ongemerkt, verergeren, totdat je ze plotseling niet meer de baas kunt. Dat kan bijvoorbeeld het geval zijn met tinnitus, ofwel, oorsuizingen.

Echt geluid

Oorsuizen is het horen van een geluid dat voor de buitenwereld niet aanwezig is. Dat kan zijn, in uitzonderlijke gevallen, omdat er in je eigen oor of hoofd een geluid gecreëerd wordt. Het geluid is dan van een laag volumeniveau en daarom enkel hoorbaar voor jouw. Vaker, echter, is oorsuizen het gevolg van een overactieve hersenactiviteit of een beschadiging in of van de gehoorzenuw. De signalen die je hersenen dan uit je oor ontvangen worden als geluid verwerkt en hoorbaar gemaakt.

Je bent niet gek, maar kunt er wel gek van worden

Het gaat in zo’n geval dus om een ‘echt’ geluid. Het is zeker niet zo dat je dingen hoort die er niet zijn, het is niet zo dat je ‘gek’ bent geworden. Wel kun je ‘gek’ worden wanneer het geluid erg lang aanhoudt of te nadrukkelijk aanwezig is. Van dat laatste kan bijvoorbeeld sprake zijn wanneer je het geluid ineens opmerkt, zonder te weten of het er eerder al was of niet.

Hyperventilatie bij paniek

Wanneer je die oorsuizingen opmerkt en het zo is dat het, wat je ook probeert, maar niet weg lijkt te gaan, kun je in paniek raken. Paniek die bijvoorbeeld ontstaat omdat je niet weet wat er met je lichaam, en dus met jou, gebeurt. Die paniek kan zich lichamelijk kenbaar maken in de vorm van hyperventilatie.

Stress; te veel om te verwerken

Hyperventilatie door paniek kan mede veroorzaakt worden door een te hoog, constant stressniveau. Dit is een alertheid van je lichaam, en van je hersenen, die maakt dat je actiever en gevoeliger bent. Stress is in werkelijkheid niets anders dan een vorm van spanning, een fysieke spanning van je spieren. Deze spanning staat voor paraatheid van je lichaam en stelt je instaat snel te reageren. De spanning wordt opgewekt door het bekende adrenaline. Wanneer de stress te lang aanhoudt kun je geïrriteerd raken, dingen zullen je sneller blijven opvallen en heftiger dan in toestand van rust zul je die dingen ervaren. Dat is de stress die we in de volksmond bedoelen.

Wat kun je er aan doen?

De verhoogde activiteit van je hersenen zorgt ervoor dat je oorsuizen niet zomaar zal afnemen. Je bent er te alert voor. Als je van je oorsuizingen af wilt en er niet meer van in paniek (hyperventilatie) wilt raken, is het zaak rustig te blijven. Maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan. Een eerste stap is altijd het proberen te begrijpen wat er met je lichaam gebeurt. De wetenschap is druk bezig met het onderzoeken van dit probleem. Tot op heden is er echter geen echte oplossing en is het beste advies om rustig te blijven en het te proberen te accepteren.

Een herseninfarct bij mijn man

Door: Petra Jonker 9 juni 2015, met toestemming en wat aanpassingen van mijn man

Een herseninfarct bij mijn man, wat er is gebeurd

De acute-neurologie-afdeling in het Meander Ziekenhuis

Vandaag is het een relatief rustige dag. Behalve dat ik de benen onder mijn kont vandaan loop omdat ik nu ineens alles in mijn eentje moet doen. Ineens ben ik moeder en mantelzorger en deels vader tegelijkertijd. Het is nu anderhalve week geleden dat mijn man werd getroffen door een herseninfarct. Van het ene op het andere moment deed zijn arm het niet meer. Nadat mijn zoon me op zaterdagochtend uit mijn bed had getrommeld met de mededeling “papa’s arm doet het niet meer” en ik eerst nog dacht dat het een grapje was (omdat mijn man als grapje wel vaker zei dat zijn hand niet meer werkte na een stoeipartij omdat onze zoon van 11 zo sterk is), kwam ik er achter dat dit bloedserieus was. Sindsdien is ons leven in een achtbaan van emoties en veranderingen gekomen.

Niets is meer zoals het was

Niets is meer zoals was. Ik verlangde vandaag ineens heel erg naar de tijd dat alles nog gewoon was, de tijd waarin ik een energieke man had die van ’s morgens vroeg tot ’s avonds laat in de weer was met werk, vrijwilligerswerk, sport enz. Alles wat de gemiddelde man van 46 doet. Op dit moment ligt mijn man gemiddeld 18 uur per dag te slapen. Een gesprek van 20 tot 30 minuten voeren met een persoon die op visite komt is al dodelijk vermoeiend. Een wandelingetje door de buurt van een kwartier is de grens. Daarna is de energie helemaal weg en moet mijn man gaan liggen.

Ziekenhuis en de eerste twee dagen

Op die zaterdagochtend anderhalve week geleden heb ik de huisartsenpost gebeld. Dat duurde nog wel even voordat ik erdoor kwam. Achteraf had ik meteen 112 moeten bellen maar op dat moment besefte ik niet dat de situatie zo ernstig was. Zo zijn we samen naar het ziekenhuis gereden. Mijn man was inmiddels erg in paniek dat er geen gevoel meer in zijn arm zat en hij zijn arm niet kon optillen. Ik bleef heel kalm, de paniek kwam pas later. In het ziekenhuis kwamen we meteen via de huisartsenpost op de eerste hulp terecht. Mijn man werd na een neurologisch onderzoek weggereden voor een CT-scan, daarna werden er allerlei toeters en bellen aan zijn lichaam vastgemaakt. Hij kreeg een trombolyse: een infuus in beide armen met een hele hoge dosis bloedverdunners waardoor het propje wat vast zat in zijn hersens zou worden opgelost. En inderdaad: na een uur deed zijn arm het weer! Ook zijn been was aangetast door het infarct, maar daar kwamen wij pas gaandeweg achter.

Na 24 uur in bed te hebben moeten liggen,  een bloeddrukmeter om zijn arm, allemaal plakkers op zijn borst om telkens een hartfilmpje te maken, mocht mijn man zijn bed weer uit. Mijn man was zowel de eerste als de tweede dag na het infarct heel druk. Druk in zijn praten, druk in zijn hoofd, bezig met van alles en nog wat. Iets wat ik helemaal niet ken van hem. Hij lag als het ware te stuiteren in zijn ziekenhuisbed. Na 24 uur mocht hij weer zelf douchen. Dat ging gelukkig helemaal goed. Ook de wandeling naar de douchecel. Met de ergotherapeut moest hij oefenen om een trap af en op te komen. Een enorme inspanning. Omdat zijn bloeddruk nog heel erg hoog was wilden ze hem nog even in het ziekenhuis houden. De volgende ochtend volgden er een MRI-scan en een scan van zijn halsvaten. Ook moest hij met de fysiotherapeut naar de ontvangsthal van het ziekenhuis wandelen, een van te voren uitgekozen tijdschrift zoeken in de boekenhandel en zelf de weg weer terugwijzen. Een hele inspanning.

Erfelijke pech

De neuroloog vertelde die middag de uitslag van het onderzoek. Het komt neer op erfelijke pech. Mijn man sport veel, eet gezond, is hartstikke dun, drinkt en rookt niet: in zijn levensstijl is geen aanwijzing voor een verhoogde kans op hart- en vaatziekten. En een herseninfarct kan niet vanuit stress ontstaan. Voor de zekerheid volgen binnenkort nog andere lichamelijke onderzoeken  want er zijn nog wat dingen die een herseninfarct kunnen veroorzaken. Tot mijn verbazing wordt mijn man op dag twee al weer ontslagen uit het ziekenhuis. Twee weken later kunnen wij voor een gesprek komen bij de CVA-verpleegkundige, een verpleegkundige die gespecialiseerd is in dit soort hersenziekten.

Ontslagen uit het ziekenhuis

En dan komt mijn man thuis in ons gezin met een ernstige ziekte. We krijgen wat informatiefolders mee, bij vragen kunnen we de huisarts raadplegen. Gelukkig  belde de huisarts al snel om een afspraak te maken en kwam de huisarts na een aantal dagen langs en heeft hij vele vragen kunnen beantwoorden. Ook kunnen wij altijd terecht bij de huisarts met vragen.

We zijn pas aan het begin van een lang proces. De ene dag loopt het lekkerder dan de andere dag. Soms is iets net te veel voor hem en krijgt hij een terugslag. Soms is het even te veel voor ons als gezin, dan loopt het niet lekker en dat heeft ook zijn weerslag op de kinderen. Gelukkig krijgen we veel steun uit de omgeving. Kaarten, bossen bloemen, telefoontjes overspoelen ons huis. Dat doet heel erg goed! Maar hoe het nu verder moet is mij nog niet duidelijk. Wat mijn man na het gesprek met de CVA-verpleegkundige kan verwachten is mij ook niet duidelijk. Graag was ik hier wat beter op voorbereid.